Meginreglan umhitaparhitastigsmæling byggir á varmaorkuáhrifum. Ef tveir mismunandi leiðarar eða hálfleiðarar eru tengdir í lokaða lykkju, þegar hitastigið á mótunum tveimur er mismunandi, myndast hitarafmagn í lykkjunni. Þetta fyrirbæri er kallað pyroelectric áhrif, einnig þekkt sem Seebeck áhrif.
Hitaspennan sem myndast í lokuðu lykkjunni er samsett úr tvenns konar rafspennum; hitarafmagn og snertimöguleika. Varmarafmagn vísar til rafmöguleikans sem framleitt er af tveimur endum sama leiðara vegna mismunandi hitastigs. Mismunandi leiðarar hafa mismunandi rafeindaþéttleika, þannig að þeir mynda mismunandi rafspennu. Snertimöguleikinn þýðir þegar tveir mismunandi leiðarar eru í sambandi.
Vegna þess að rafeindaþéttleiki þeirra er mismunandi, á sér stað ákveðin magn af rafeindadreifingu. Þegar þeir ná ákveðnu jafnvægi, fer möguleikinn sem myndast af snertikraftinum eftir efniseiginleikum tveggja mismunandi leiðara og hitastigi snertipunkta þeirra. Sem stendur erhitaparnotað á alþjóðavettvangi hafa staðal. Alþjóðlega stjórnað hitaeiningum er skipt í átta mismunandi deildir, nefnilega B, R, S, K, N, E, J og T, sem geta mælt lágan hita. Það mælist 270 gráður á Celsíus undir núlli og getur náð hámarki 1800 gráður á Celsíus.
Þar á meðal tilheyra B, R og S platínu röðhitapar. Þar sem platína er eðalmálmur eru þau einnig kölluð hitaeiningar úr eðalmálmi og þau sem eftir eru kölluð ódýr málmhitapör. Það eru tvenns konar hitauppbyggingar, algeng gerð og brynvöruð gerð. Venjuleg hitapör eru yfirleitt samsett úr hitamótum, einangrunarrörum, viðhaldshylki og tengiboxi, en brynvarið hitapar er blanda af hitaeiningarvír, einangrunarefni og málmviðhaldshylki eftir samsetningu, eftir að hafa dregið fast samsetningu sem myndast með teygju.
